Γάζα: Συγκλονίζει ο συντονιστής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα – «Αυτό που είδα ξεπερνά κάθε λογική»

 «Με γιατρούς δεν σταματάς μια γενοκτονία» είπε ο Μιχάλης Φωτιάδης

Του Δημήτρη Κετικίδη

Από την έντυπη έκδοση

«Τύπος Θεσσαλονίκης»

 «Νιώθω ότι πρέπει να γυρίσω πίσω, ότι κάτι μου λείπει». Αυτό απάντησε ο συντονιστής του προγράμματος στη βόρεια Γάζα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα κ. Μιχάλης Φωτιάδης, όταν ρωτήθηκε αν σκέφτηκε κάποια στιγμή ότι δεν αντέχει, και ότι θέλει να τα παρατήσει και να γυρίσει στην Ελλάδα.

Μιλώντας στον «Τύπο Θεσσαλονίκης» περιέγραψε τη δραματική κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή λόγω του πολέμου, με την εξομολόγησή του να «σπάει καρδιές».

 «Αυτό που έχει γίνει είναι τόσο καταστροφικό που ακόμα και οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους» υπογράμμισε χαρακτηριστικά.

Αρχικά ο κ. Φωτιάδης αναφέρθηκε στο πόσο καιρό βρισκόταν στην πόλη της Γάζας λέγοντας:

 «Στην πόλη της Γάζας ήμουν δυστυχώς μόνο για δύο εβδομάδες επειδή αναγκαστήκαμε να αποχωρήσουμε στη μέση Γάζα περίπου, λόγω του ότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε στην πόλη λόγω της κατάστασης στο πεδίο. Αναγκαστήκαμε να φύγουμε αφού πρώτα εξασφαλίσαμε ότι το νοσοκομείο που στηρίζουμε είχε υλικά νερό, φάρμακα, φαγητό και καύσιμο για περίπου δύο εβδομάδες».

Οι δυσκολίες που συνάντησαν σύμφωνα με τον ίδιο, αφορούσαν κυρίως την πρόσβαση στις δομές που στήριζαν.

 «Έπρεπε να σκεφτούν και τη ζωή τους και τις οικογένειές τους» δήλωσε χαρακτηριστικά και για το ντόπιο προσωπικό.

 «Οι δυσκολίες είχαν να κάνουν με την πρόσβαση τη δική μας στις δομές που στηρίζαμε, λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης ασφαλείας. Υπήρχαν συνεχείς αεροπορικές επιδρομές και άρματα μάχης σε λιγότερο από χιλιόμετρο από τις δομές. Πέρα από το προσωπικό, ήταν και θέμα πρόσβασης των ασθενών. Η Γάζα έχει περικυκλωθεί από δυνάμεις του στρατού και η κατάσταση ήταν τόσο δύσκολη και εφιαλτική, που δεν είχαμε άλλη λύση.

Το προσωπικό μας αναγκάστηκε να κατέβει προς το νότο, και δεν εννοώ μόνο τους εθελοντές αλλά και το ντόπιο προσωπικό, που τα σπίτια τους και οι γειτονιές τους έχουν χτυπηθεί.

Έπρεπε να σκεφτούν και τη ζωή τους και τις οικογένειές τους.

Για να περιορίσουμε την έκθεση σε αυτά τα ρίσκα, αναγκαστήκαμε και φύγαμε. Μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου είχαμε σταματήσει τις δράσεις μας με δικές μας κλινικές και συνεχίσαμε από απόσταση να προσπαθούμε να ενισχύσουμε τα νοσοκομεία. Είμαι σίγουρος ότι σε λίγες μέρες δεν θα έχουν τα βασικά υλικά που χρειάζονται για τη λειτουργία των δομών υγείας.

Οι επιχειρήσεις συνεχίζονται και θα χρειαστεί κάποια στιγμή να επανέλθουμε με κομβόι».

 «Τίποτα δεν είναι εύκολο και ασφαλές στη Γάζα. Αναφέρουμε στον ισραηλινό στρατό τα δρομολόγια που πρέπει να κάνουμε είτε για τα νοσοκομεία, είτε για μεταφέρουμε νερό.

Πολλές φορές μας έχουν αρνηθεί την πρόσβαση με τη δικαιολογία ότι υπάρχει ενεργή κινητική δράση οπότε περιορίστηκε πολύ η πρόσβασή μας σε αυτό. Η βοήθεια γενικά η δική μας και των υπόλοιων οργανώσεων είναι με το σταγονόμετρο. Δεν είναι μόνο η πρόσβαση στην υγεία, είναι το φαγητό και οτιδήποτε άλλο. Αυτό που ζητάμε είναι να ανοίξουν τα σύνορα για να μπει ανθρωπιστική βοήθεια στο επίπεδο που χρειάζεται» συμπλήρωσε ο κ. Φωτιάδης.

Μιλώντας για τον ρόλο του συντονιστή σε εμπόλεμες περιοχές είπε:

 «Ο ρόλος ενός συντονιστή είναι να γίνεται το πρόγραμμα όπως χρειάζεται να γίνει. Δηλαδή όλες οι δράσεις του προσωπικού να έχουν ένα βασικό σχέδιο το οποίο προσπαθούμε να κάνουμε. Ασχολούμαστε με την ανάλυση της κατάστασης, της ασφάλειας του προσωικού, να μην πάμε σε περιοχές που θα είμαστε θύματα».

Ο ίδιος, συμπληρώνει 30 χρόνια σε αποστολές. Όπως τονίζει, αυτό που συνάντησε στη Γάζα, ξεπερνά κάθε λογική.

 «Φέτος κλείνω τριάντα χρόνια σε αποστολές. Ήμουν και παλιότερα στη Γάζα, ήμουν στη Ράφα πριν 1,5 χρόνο. Έχω τύχει σε πολέμους και μεγάλες ανθρωπιστικές καταστροφές, αλλά αυτό που συνάντησα στη Λωρίδα της Γάζας και ιδίως στην πόλη της Γάζας ξεπερνά κάθε λογική. Είναι μια πόλη που έχει καταστραφεί τελείως. Οι βασικές ελλείψεις στα νοσοκομεία είναι… τα πάντα. Υπάρχουν ελλείψεις σε φάρμακα, νερό, καύσιμο, αλλά το μεγαλύτερο είναι η ασφάλεια.

Πολλές φορές οι επιθέσεις γίνονται γύρω από τα νοσοκομεία, και πολλά από αυτά υπολειτουργούν» είπε.

Ο κ. Φωτιάδης, μίλησε και για το αν ένιωσε ποτέ ότι ο ρόλος τους ξεπερνά την ιατρική και αγγίζει κάτι ακόμη πιο ανθρώπινο. «Με γιατρούς δεν σταματάς μια γενοκτονία» ανέφερε χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων.

 «Με γιατρούς δεν σταματάς μια γενοκτονία. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω, αλλά αυτό που σε κρατάει είναι ότι παρόλο που βλέπουμε να εξελίσσεται μια γενοκτονία, δυστυχώς δεν βλέπουμε μέτρα.

Πρέπει να ασκηθεί πίεση στο Ισραήλ αλλά και γενικά στη διεθνή κοινότητα στο ανθρωπιστικό κομμάτι.

Πρέπει να μη χτυπιούνται νοσοκομεία και κλινικές, και να έχουν οι άνθρωποι πρόσβαση πόσιμο νερό και σε οτιδήποτε. Δεν πρέπει το στρατιωτικό υποκείμενο να περιλαμβάνει και αμάχους οι οποίοι σκοτώνονται κάθε μέρα» είπε.

 «Κάποιες στιγμές φοβήθηκα»

Ο κ. Φωτιάδης αναφέρθηκε και στο πόσο έχει αλλάξει τον ίδιο όλο αυτό που έχει ζήσει, χαρακτηρίζοντας την κάθε αποστολή «ένα καινούριο δράμα», ενώ εξομολογήθηκε ότι κάποιες φορές φοβήθηκε.

 «Κάθε αποστολή είναι και ένα καινούριο δράμα. Δυστυχώς όλο αυτό επηρεάζει κάθε άνθρωπο και φυσικά και εμένα.

Κάποιες στιγμές φοβήθηκα όταν οι επιθέσεις ήταν στα 150 – 200 μέτρα από εκεί που ζούσα και δούλευα.

Στη Γάζα το πιο σκληρό ήταν, οι χιλιάδες άνθρωποι που πήραν για ακόμη μια φορά τον δρόμο του εκτοπισμού. Χιλιάδες άνθρωποι στον δρόμο ήταν φορτωμένοι με το βιος τους. Όλοι έχουν χάσει μέλος της οικογένειάς τους και αυτό σε κάνει να σπάει η καρδιά σου.

Απόσταση 17 χιλιομέτρων την κάναμε σε 5 ώρες. Είδα υδροφόρες με δεκάδες άτομα τα οποία σπρώχνονταν επειδή το πόσιμο νερό είναι χρυσάφι. Σκέφτηκα αν θα μπορούσα να κάνω εγώ αυτό που κάνουν αυτοί. Είναι θέμα αξιοπρέπειας, και θέμα επιβίωσης. Είναι πολλά τα συναισθήματα που έρχονται μέσα σου.

Αυτό που έχει γίνει είναι τόσο καταστροφικό που ακόμα και οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους».

Μεγάλο πρόβλημα υπάρχει και με τη λειτουργία των νοσοκομείων, με τον κ. Φωτιάδη να αναφέρει ότι η περίθαλψη είναι η βασική.

 «Δεν τα καταφέρνουν τα νοσοκομεία. Η περίθαλψη είναι η βασική. Οι ίδιοι οι γιατροί ζουν στις ίδιες σκηνές δίπλα σε ερείπια. Δεν έχουν το φαγητό για να τους κρατήσει και κάνουν υπερπροσπάθεια και σε λίγο δεν θα μπορούν να συνεχίσουν».

Τέλος, ο κ. Φωτιάδης είπε:

 «Η αποστολή μου ήταν για 2 μήνες και επέστρεψα στον 1 μήνα. Νιώθω ότι πρέπει να γυρίσω πίσω, ότι κάτι μου λείπει.

Χρωστάμε στο όνομα της ανθρωπότητας το να είμαστε εκεί και να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Με μεγάλη μου χαρά θα γυρνούσα πίσω όταν υπάρχει ανάγκη. Νιώθεις ότι είσαι στη σωστή πλευρά της ιστορίας».