Εορτασμός της Αγίας Κυριακής στην Ολυμπιάδα

Τήν Τρίτη, 7η ἰουλίου ἐ.ἒ., ἡμέρα πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος καί Ἀθληφόρου Κυριακῆς, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ἀκολουθούμενος ἀπό τούς Διακόνους π. Κωνσταντῖνο Ἰσαακίδη καί π. Θεόκλητο Παρδάλη, ἐπεσκέφθη τήν πανηγυρίζουσα Ἐνορία Ἁγίας Κυριακῆς Ὀλυμπιάδος, τοῦ γνωστοῦ δροσοστάλακτου θερέτρου τῆς Χαλκιδικῆς, ὃπου προέστη τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὂρθρου καί τῆς λαμπρᾶς Θείας Λειτουργίας πού ἀκολούθησε. Τόν πλαισίωσαν ὁ Παν. Ἀρχιμ. π.Γεννάδιος Ντελῆς καί ὁ καλός Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας Αἰδ. Πρωτ. π. Χαράλαμπος Δουλγκέρης.

Μέσα σ’ ἓναν ἀνθοστόλιστο Ἱερό Ναό, φροντισμένο ἀπό τόν Προϊστάμενό του, προσῆλθε ὁμοθυμαδόν τό πλήρωμα τῆς Ἐνορίας, πού ἰδιαιτέρως τιμᾶ τήν Προστάτιδα Πολιοῦχο του. Ἐπικεφαλῆς τοῦ λαοῦ ὁ Πρόεδρος τῆς Τοπικῆς Κοινότητος κ. Ἰωάννης Πετράκης, ἐνῶ στά ψαλτήρια τοῦ Ναοῦ τούς Ὓμνους ἀπέδωσαν Μουσικολογιώτατοι καί καλλικέλαδοι Ἱεροψάλτες.

Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ ἀνεφέρθη ἀρχικῶς στό φοβερό μαρτύριο τῆς Ἁγίας, ἡ ὁποία ἒζησε ἐπί Διοκλητιανοῦ καί Μαξιμιανοῦ, βλαστήσασα ἀπό εὐλαβέστατους καί πλούσιους γονεῖς καί βασανισθεῖσα ἀγρίως στή Νικομήδεια, ἂφησε τήν τελευταία της πνοή στή Βιθυνία, πρός δόξαν Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Ἰδιαίτερη ἀναφορά ἒκανε ὁ ὁμιλητής στό μαρτύριο τῶν γονέων της, πού ἀρνήθηκαν νά θυσιάσουν στά εἲδωλα καί τελικῶς ἀπεκεφαλίσθησαν. Ἡ διήκουσα πρότασις, λοιπόν, τῆς προσλαλιᾶς τοῦ Ἐπισκόπου μας ἦταν ἡ ἐπίδρασις καί ἡ μοναδική συμβολή τῶν γονέων στή διαμόρφωση τοῦ χαρακτῆρος τῶν παιδιῶν καί στήν στερεότητα τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας.

Ὁ Δεσπότης μας, λοιπόν, παρετήρησε συνοπτικά τά κάτωθι:

Ὁ Τρισάγιος Θεός ἐπέλεξε συνειδητῶς τούς γονεῖς, ἂνδρα καί γυναίκα, ὡς Συνεργούς Του στό ἒργο τῆς Δημιουργίας καί τῆς τελειώσεως τοῦ Σύμπαντος καί τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ὡς ἐκ τούτου, οἱ γονεῖς καί τά τέκνα τους, δηλαδή ἡ οἰκογένεια εἶναι Θεσμός Θεοΐδρυτος.

Ἀπό τήν ποιότητα τῆς οἰκογένειας πηγάζει ἡ ποιότητα τοῦ Χωριοῦ, τῆς Πόλεως, τῆς Χώρας καί προφανέστατα ἀπό τήν ποιότητά της σφραγίστηκε διαχρονικῶς ἡ ταυτότητα τῆς Ρωμιοσύνης. Μά καί ἡ ποιότητα τῆς Ἐκκλησίας, σέ μεγάλο μέρος καθορίζεται ἀπό τήν ποιότητα τῆς οἰκογένειας. Εἶχε δίκιο, λοιπόν, ὁ Ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, πού ἑρμηνεύοντας τόν Ἱερό Χρυσόστομο ἒλεγε: «Δῶστε μου καλύτερες οἰκογένειες, νά σᾶς δώσω ἓναν καλύτερο κόσμο»!

Τά παιδιά ζητοῦν ἀπό τούς γονεῖς παράδειγμα καί πρότυπο καί ὑπόδειγμα ζωῆς. Ναυάγια τῆς ζωῆς, τῶν οἰκογενειῶν, τῶν Πόλεων καί τῶν Ἐθνῶν πλειστάκις ὀφείλονται στήν σαπρότητα τῆς οἰκογένειας, δηλαδή στό σάπισμά της καί στήν κακή της ποιότητα! Εἶναι μεγάλο τό λάθος οἱ γονεῖς νά διακηρύσσουν ὃτι εἶναι μόνο φίλοι μέ τά παιδιά τους. Εἶναι αὐτονόητο ὃτι τά παιδιά πρέπει νά ἀπολαμβάνουν τή θαλπωρή τῶν γονιῶν τους· ἀλλά τά παιδιά ἒχουν ἀνάγκη ἀπό γονεῖς καί τό ἐπιζητοῦν αὐτό ἐπιτακτικά καί ὂχι μόνο ἀπό γονεῖς-φίλους. Φίλους εὑρίσκουν ὃσους θέλουν, γονεῖς δέν μποροῦν νά εὓρουν ἂλλους, παρά μόνον ἐκείνους πού τούς χάρισε ὁ Θεός! Ὁ ρόλος καί ἡ προσφορά-θυσία τοῦ γονιοῦ πρός τά παιδιά εἶναι μοναδικός καί ἀναντικατάστατος! Καί τέλος

Ἡ ἠθική καθαρότητα τῆς οἰκογένειας, καί ὂχι ὁ ἠθικός καθωσπρεπισμός καί ἡ ὑποκρισία τῆς λογικοκρατίας, εἶναι ἐκείνη πού ἀποβαίνει καθοριστική στήν πορεία ἑνός τόπου, ἑνός Λαοῦ καί κατ’ ἐπέκταση τοῦ κόσμου ὁλόκληρου! Ξεχωριστές γκαρσονιέρες, συμβατική συμβίωση, διαζύγια πολλαπλά καί ὑποβιβασμός τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου σέ μιά συμβολαιογραφική σύμβαση, διαλύουν καί δέν συμβάλλουν στήν ὑγιῆ πορεία τοῦ κόσμου καί τοῦ κύτταρου τοῦ Σύμπαντος πού ὀνομάζεται οἰκογένεια!

Καταλήγοντας ὁ Σεβασμιώτατος ὑπενθύμισε ὃτι ἡ ἑνότητα τῆς οἰκογένειας καί ἡ ἂριστη ποιότητά της ἦταν ἐκεῖνα πού συνέβαλαν στό νά μεγαλουργήση ἡ Ρωμιοσύνη. Ἀντίθετα ἡ ὑποβάθμιση καί μάλιστα ὁ νομοθετικός εὐτελισμός τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας τῶν τελευταίων δεκαετιῶν (αὐτόματο διαζύγιο, πολιτικός γάμος, σύμφωνο ἐλευθέρας συμβιώσεως, γάμος ὁμοφυλοφίλων κ.ἂ.), εἶναι τά αἲτια τῆς ἀμβλύνσεως τοῦ ζῆν καί στή Χώρα μας καί στόν κόσμο ὁλάκερο!

Πηγή: www.im-ierissou.gr