Πρόεδρος ΕΟΔ Χαλκιδικής: «Είναι μικρόβιο η διάσωση. Όσο το καλλιεργείς τόσο δυναμώνει»
Άνθρωποι της διπλανής πόρτας που όμως καλούνται να παραστήσουν τους “από μηχανής θεούς” σε οποιοδήποτε περιστατικό κληθούν να συνδράμουν. Εθελοντές διασώστες που δίνουν τη ζωή σε όσους κινδυνεύουν να τη χάσουν. Αφανείς ήρωες που μπορεί να μην τους γνωρίζουμε τον καθένα ονομαστικά, παρόλα αυτά ξεχωρίζουν με τη δράση τους ανάμεσα στο πλήθος. Με αυτά τα λόγια θα μπορούσε να περιγράψει κανείς τους άνδρες και τις γυναίκες της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης.
Η ΕΟΔ είναι μια εθελοντική, μη κυβερνητική οργάνωση, τα μέλη της οποίας συμμετέχουν εθελοντικά σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης. Σκοπός Αυτός ακριβώς είναι και ο σκοπός της ομάδας, όπως και η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Το παράρτημα της ΕΟΔ Χαλκιδικής ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2001 με έδρα τα Ν. Μουδανιά και μετρά συνολικά 65 ενεργά μέλη. «Εμείς εδώ στα Νέα Μουδανιά έχουμε ως κύριο πεδίο δραστηριότητας το υγρό στοιχείο. Οι περισσότεροι είναι δύτες καθώς τα περιστατικά στα οποία καλούμαστε να δράσουμε, λόγω γεωγραφίας, σχετίζονται με το νερό», εξηγεί ο πρόεδρος της ΕΟΔ του παραρτήματος Χαλκιδικής, Νίκος Στόικος.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο, η δράση της ομάδας βασίζεται καθαρά στον εθελοντισμό και στην έμφυτη τάση των διασωστών να βοηθούν, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό σε οποιοδήποτε περιστατικό κληθούν να επέμβουν. «Είναι καθαρά εθελοντικό. Είναι ένα μικρόβιο η διάσωση. Μπαίνει μέσα σου και όσο το καλλιεργείς τόσο δυναμώνει», σημειώνει ο κ. Στόικος, τονίζοντας πως πίσω από τη συμμετοχή των μελών δεν υπάρχει ουδεμία σκοπιμότητα.
Τι είναι όμως αυτό που ωθεί τα μέλη της ΕΟΔ να αποταθούν στην ομάδα προσφέροντας εθελοντικά; «Αυτό το έχεις μέσα σου πιστεύω, απλώς θέλει λίγο να το δουλέψεις» εκτιμά ο πρόεδρος του παραρτήματος Χαλκιδικής. «Προσωπικά ήταν κάτι που πάντα ήθελα. Δούλευα στη Θεσσαλονίκη και πλέον κατοικώ στα Νέα Μουδανιά και έτσι τα τελευταία χρόνια που είμαι εδώ, μπήκα στην ΕΟΔ και σιγά σιγά άρχισα να μαθαίνω και να παρατηρώ. Έτσι κέρδισα την εμπιστοσύνη των μελών και τα τελευταία δύο συναπτά έτη έχω ψηφιστεί πρόεδρος», σημειώνει για την πορεία του μέσα στην ομάδα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης είναι πιστοποιημένη από την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ενώ παράλληλα βρίσκεται σε συνεργασία με ξένους οργανισμούς, μεταξύ των οποίων και ο ΟΗΕ, αλλά και με τα Σώματα Ασφαλείας και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Τα μέλη της είναι επίσης πιστοποιημένοι διασώστες που έχουν ολοκληρώσει έναν κύκλο εκπαίδευσης.
«Όταν σώζεις μια ζωή σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις»
«Θα κάνεις αυτό που ξέρεις άσχετα του τι αποτέλεσμα θα έχει και ασχέτως το περιστατικό», εξηγεί ο κ. Στόικος, αναφορικά με την πρώτη σκέψη που έχει ένας διασώστης όταν καλείται επί του πεδίου, τονίζοντας πως «πρέπει να έχεις στο μυαλό σου ότι μοναδικός σκοπός είναι να προσφέρεις την όποια βοήθεια ασχέτως από την έκβαση αυτής. Υπάρχουν και αυτοί που όταν πάνε στο πρώτο περιστατικό σοκάρονται και μένουν αμέτοχοι. Γι΄ αυτό και πάντα σε όλα, από την εκπαίδευση έως και τις αναζητήσεις, είναι ένας έμπειρος μαζί με έναν νέο διασώστη. Από εκεί και πέρα είναι απίστευτο το συναίσθημα του να έχεις σώσει μία ζωή. Δεν περιγράφεται με απλά λόγια. Έχει τύχει δύο περιστατικά στα οποία δεν μπόρεσα να κάνω κάτι αλλά είχα και 4 που ήταν επιτυχή».
Μέσα στην πλούσια εμπειρία που έχει αποκτήσει μέσω της συμμετοχής του σε κρίσιμα περιστατικά που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει, ο κ. Στόικος ξεχωρίζει δύο συγκεκριμένα. «Το πρώτο περιστατικό που μου έρχεται στο μυαλό έχει να κάνει με έναν 25χρονο Σκοπιανό που ήταν σε σούπερ μάρκετ στα Ν. Μουδανιά. Εγώ εργαζόμουν ως κρεοπώλης και με φώναξε η ταμίας προκειμένου να βοηθήσω ένα παιδί που είχε πέσει κάτω. Πήγα αμέσως στο σημείο, απομάκρυνα τους πάντες, πήρα τηλέφωνο το ΕΚΑΒ και ξεκίνησα ΚΑΡΠΑ. Έκανα 18 λεπτά ΚΑΡΠΑ με εμφυσήσεις, αν και μέσα στην πανδημία. Αν και είναι πολύς χρόνος εν τέλει δεν κουράστηκα γιατί είναι θέμα τεχνικής. Πρέπει να γίνεται με το βάρος του σώματος και όχι με τη δύναμη των χεριών. Παράλληλα έλεγα στους γύρω μου να παρατηρούν το πως το κάνω και τον ρυθμό μου ούτως ώστε αν χρειαστεί να συνεχίσουν. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε κάτι τέτοιο και με το που ήρθε το ασθενοφόρο με την πρώτη απινίδωση το παιδί σηκώθηκε.
Ένα άλλο περιστατικό ήταν στα Γιάννενα που γύρισε η γλώσσα ενός άνδρα σε διπλανό δωμάτιο ξενοδοχείου και φώναζε η γυναίκα του για βοήθεια. Όταν πήγα είδα άλλους με κουτάλια, άλλους με οδοντόβουρτσες, που προσπαθούσαν να του ανοίξουν το στόμα. Όταν έφτασα, γύρισα απλώς το κεφάλι λίγο πίσω και κατευθείαν πήρε αναπνοή. Αν δεν γνωρίζει ο κόσμος είναι δύσκολο να έχει ένα αποτέλεσμα σωστό. Γι΄ αυτό διοργανώνουμε συνεχώς δράσεις ενημέρωσης».
Όπως τονίζει ο κ. Στόικος δεν είναι στα άμεσα σχέδιά του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση παρά «μόνο εάν με σταματήσουνε. Δε βρίσκω άλλον λόγο. Σε ότι ηλικία μπορείς να προσφέρεις καλό είναι να προσφέρεις. Αν χρειαστεί κάποια στιγμή θα είμαι πίσω, θα βοηθάω. Δεν θα μπορεί για παράδειγμα να συνδράμει ένας χειριστής, θα αναλάβω εγώ το σκάφος και θα βγω σε μία διάσωση. Με όποιον τρόπο μπορώ».