Ο χορός ως θεραπεία: Άτομα με Ειδικές Ανάγκες σε «ρυθμό ζωής»

Οι δυνατότητες των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες στον «κόσμο» του χορού

Του Δημήτρη Κετικίδη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

«ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»

Λένε ότι όταν κανείς χορεύει, γράφει στη γη αυτό που θέλει να πει η ψυχή του. Σύμφωνα με μελέτες μάλιστα, την ώρα του χορού ελευθερώνονται στον εγκέφαλο νευροδιαβιβαστές, και αυξάνονται τα επίπεδα ενδορφίνης και σεροτονίνης, με αποτέλεσμα να μειώνεται το άγχος και να αυξάνεται η χαρά.

Είναι όμως ο χορός για όλους; Μπορούν να συμμετέχουν σε τμήματα χορού, Άτομα με Ειδικές Ανάγκες; Η απάντηση είναι ναι! Ο «Τύπος Θεσσαλονίκης» επικοινώνησε με την κ. Πόλυ Μαριόγλου δασκάλα χορού του «Dance Sport Academy» στη Θεσσαλονίκη, η οποία ανέφερε ότι ο χορός μπορεί να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες.

 «Την περίοδο της καραντίνας έκανα σεμινάρια play therapy για τη χοροθεραπεία και είπα ότι όταν βγούμε από αυτήν τη διαδικασία ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Να δώσω την ευκαιρία στα ΑμΕΑ π.χ. να κάνουν κάτι που δεν είναι τόσο διαδεδομένο. Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό που δεν υπήρχε στη σχολή» ανέφερε αρχικά η κ. Μαριόγλου.

Όσον αφορά το αν υπάρχουν συγκεκριμένα είδη χορών στα οποία μπορούν να συμμετέχουν ανάλογα με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, είπε πως «αυτό πάει και ανάλογα με την ηλικία. Αν μιλάμε για παιδιά μπορεί να γίνει μουσικοκινητική όπου εκεί αρχίζουμε και μαθαίνουμε το σώμα μας, να παίζουμε και να χορεύουμε. Μπορεί μεγαλώνοντας κάποιος να δοκιμάσει και λάτιν και παραδοσιακούς. Ουσιαστικά όλοι μπορούν να κάνουν τα πάντα, αλλά στον βαθμό που επιτρέπει η αναπηρία του καθενός.

Ένα τυφλό άτομο ας πούμε μπορεί να χορέψει τα πάντα. Ακόμη κι αν δεν βλέπει, μαθαίνει να ακολουθεί έναν παρτενέρ αν χορεύει σε ζευγάρι, και να χρησιμοποιήσει ένα μπαστούνι για να μάθει τον χώρο. Μετά λέμε εμείς κάποιες λέξεις έτσι ώστε να μπορέσουν να ακολουθήσουν. Μπορώ ας πούμε εγώ να κάνω μια κίνηση πάνω στο σώμα του έτσι ώστε να καταλάβει τι είναι αυτό που θέλουμε να κάνει, και έτσι μαθαίνει τον χορό» τόνισε.

Η κ. Μαριόγλου μίλησε και για την επιβράβευση στα άτομα, ενώ αναφερόμενη στους ανθρώπους που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο, είπε πως μπορούν να έχουν παρτενέρ κάποιον ο οποίος δεν αντιμετωπίζει κινητικό πρόβλημα.

 «Εγώ βρίσκω διάφορους τρόπους να επιβραβεύσω τα παιδιά για τον χορό όπως π.χ. να ακούμε μετά τα τραγούδια που θέλουν ή να τους δώσω κάποιο αυτοκόλλητο ή να παίξουμε το αγαπημένο τους παιχνίδι. Εγώ ψάχνω τρόπους να γίνει πιο ενδιαφέρον το μάθημα.

Όσον αφορά τα κινητικά προβλήματα, αν μιλάμε για παράδειγμα για ένα άτομο το οποίο μπορεί να περπατήσει αλλά κουτσαίνει, προσπαθούμε να το βοηθήσουμε να βρει τρόπους να ισορροπεί, έτσι ώστε να μπορεί να ακολουθήσει και βήματα.

Μπορεί να περάσει πολύς χρόνος στο να εξηγήσουμε στον άλλο πώς μπορεί να ισορροπήσει. Μπορεί να χρειαστεί αρκετός χρόνος έτσι ώστε να του μάθουμε να “περπατάει” στον χορό.

Ουσιαστικά προσπαθούμε να εξηγήσουμε ότι το σώμα μας πρέπει να είναι συγκεντρωμένο στην κίνηση και πρέπει να είμαστε και εμείς συγκεντρωμένοι στον στόχο που έχουμε βάλει. Πρέπει να κάνουμε και παύσεις έτσι ώστε και να ξεκουραζόμαστε και να καταλαβαίνουμε τι δεν έχει πάει καλά. Μέρα με τη μέρα γίνονται καλύτερα τα βήματα και μπορούμε να προχωρήσουμε και σε πιο περίτεχνες φιγούρες. Εγώ αυτό που προσπαθώ να τους πω είναι ότι ο χορός είναι μπρος πίσω και πλάι βήματα.

Αν καταλάβουμε ότι είναι ρουτίνα τα βήματα, καταλαβαίνουμε ότι είναι για όλους ο χορός. Ένας άνθρωπος σε καροτσάκι μπορεί να χορεύει με παρτενέρ που είναι όρθιος. Αυτός που είναι σε καροτσάκι αυτό που μαθαίνει είναι το πώς κουμαντάρει το καροτσάκι. Με το να το κουμαντάρει, μπορεί να χορεύει ακόμη και με κάποιον όρθιο. Ο ένας δίνει χώρο και χρόνο στον άλλο να κατανοήσει τα βήματα που πρέπει να γίνουν» είπε.

Η κ. Μαριόγλου αναφέρθηκε και στο πόσο μπορεί να ωφεληθεί ένα Άτομο με Ειδικές Ανάγκες στην υγεία του, αν συμμετέχει σε σχολή χορού.

 «Για να πετύχει όλο αυτό πρέπει ο δάσκαλος χορού να έχει κατανοήσει την αναπηρία του μαθητή, διότι κάθε αναπηρία έχει δικά της χαρακτηριστικά και τρόπο αντιμετώπισης για τη μάθηση. Μέσα από τη συμμετοχή τους στα τμήματα, τα παιδιά καταφέρνουν να κοινωνικοποιηθούν. Ο χορός μπορεί να τους βοηθήσει και στην υγεία τους. Κάποιοι για παράδειγμα, μπορεί να γλιτώσουν από τον εκφυλισμό κυττάρων, ενώ άλλοι γλιτώνουν την αγκύλωση κάποιων άκρων επειδή χρησιμοποιούν το σώμα τους. Ακόμη και ο φυσικοθεραπευτής πολλές φορές λέει στους γονείς να αρχίσουν τα παιδιά χορό, έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα άκρα τους. Ζητάμε από τα παιδιά να νιώσουν άνετα στην αίθουσα, και για να γίνει αυτό χρησιμοποιώ τραγούδια της αρεσκείας τους» είπε.